Նոր ման եկա, չգտա ու զարմացա: Թուք ու մուր անունով կայք չկա: Ես վստահ էի, որ այդպիսի մի բան հայկական համացանցում անպայման կգտնվի, ինչպե՞ս կարող է չլինել, երբ մեր օգտատերերին, կարծես, ամենից շատ հետաքրքրում են սկանդալներ, վատ նորություններ, աղետներ, սպանություններ, ապահարզաններ...
Ամեն տեղ է այդպես, լավ, համաձայն եմ: Մարդու տեսակն է այդպիսին, եւ ես ամենեւին չեմ ուզում այս առանձնահատկությունը վերագրել որեւէ էթնիկ խմբի, որովհետեւ նման իրավիճակ է տարբեր երկրների լրատվական դաշտերում`սպանություն, բռնաբարություն, ինքնասպանություն, մահ, զոհեր, ապահարզան, փող չկա, հաց չկա, էն ծաղրանկարիչներին էլ սպանեցին: Օքեյ:
Ես գդալով խառնում եմ թեյս եւ փորձում որեւէ նախապատմական բացատրություն գտնել մարդկության հակվածությանը` դեպի վատ նորություններ: Եւ թվում է, թե գտնում եմ: Պատկերացնում եմ մի տեսարան: Ադամն ու Եվան են: Արդեն ծանոթացել են, Ադամն արդեն իմացել է, թե որտեղից է Եվան, բայց այնքան էլ չի վստահում եւ հետեւում է: Նենգաբար հետեւում է նրան` երբեմն առանձնանալով, թե իբր գործեր ունի, գնում է իբր գործերով, սակայն ստորաբար մնում է տեղանքում եւ հետեւում է Եվային: Ահա, Եվան քայլում է, բոբիկ է իհարկե նա քայլում եւ հանկարծ ոտքը դնում է փշոտ մի եդեմային բույսի վրա: Սուր ցավ, արցունքներ, արյուն, այտուցված ոտք եւ հեռվում, թփերի տակ թաքնված` Ադամի մտքում անցնում է` "Արտակարգ միջադեպ Եդեմի այգում, նորաբնակ Եվան բախվել է փուշի հետ, կան տուժածներ": Եւ ժպտում է: Բա: Կամ` նրանց արդեն վռնդել են Դրախտից, "փասա-փուսեքը" հավաքած, գլուխները կախ գնում են դեպի ելք, իսկ երկուսի մտքերում էլ վերնագրեր են` "Պտուղ ուտելու հետեւանքը. դրախտային միգրացիոն ծառայության սանկցիան", "Ինչ է լինում, եթե ուտում ես կնոջ կծած պտուղը", "36 լուսանկար, որոնցում երեւում է օձը"... Եւ այսպես շարունակ: Հիմարություն է:
Իսկ հիմարություն չէ այն, որ այսօր` հունվարի 27-ին, Իսլանդիայում տոն է, այն էլ ինչ տոն` Արեւային սուրճի օրը: Իսլանդիան մոտ է բեւեռին եւ բացի այդ` ծածկված է բազմաթիվ բարձր լեռներով, ուստի նոյեմբերից սկսված` այդ երկրում արեւ չի երեւում, մինչեւ այս օրը, երբ որոշ լեռների հետեւից սկսում են թափանցել արեւի առաջին ճառագայթները, իսկ իսլանդացիներն էլ շտապում են արեւի տակ` սուրճ խմելու, նշելու այդ իրադարձությունը եւ ուրախանալու, որ գարունն արդեն մոտ է: Իսկ սուրճը, պարզվում է, Իսլանդիայում է հայտնվել դեռ 1772 թվականին եւ համարվում է իսլանդացիների ամենասիրած ըմպելիքը: Այսպիսի լավ նորություններ:
0 comments :
Post a Comment